Tęczowa narzuta - początek

Czasami tak jest, że człowiek spojrzy na COŚ i już wie, że TO chce. W przypadku dziewczyn szyjących zwykle jest to spojrzenie na wzór lub tkaninę. Ja nie jestem szmatoholiczką, ale za to wzoromaniaczką już tak. Spojrzę i już wiem, co na emeryturze będę szyła :) 

Tym razem robiłam porządki w starych papierach. I przepadłam. Prosty, fajny. Zakochałam się. Trochę go musiałam przerobić, bo w jednym kwadraciku były nierówne paski. Wzór pochodzi z jakiejś prastarej, francuskiej burdy. Tyle wzór. 

Ok, wszystko w porządku ale z czego TO uszyć? No oczywiście z naszych szmat. Ale wzór jest duży a moich szmat, żeby pasowały do siebie mało. " Ela! Farbujemy!!! już teraz zaraz. Ja chcę!!! " Ale przecież farbowałyśmy niedawno. Otrzeźwienie na szczęście przyszło. Ewa- dziękuję: )

Zajrzałam jeszcze raz do szafy. "Trudno, trzeba mówić po waleńsku" -  jak mówią w pewnym filmie dla dzieci*. Dołożyłam z innego farbowania. Wzór jest taki, że nie będzie widać :) Początek szyłam w amoku. Teraz jest trochę lepiej. 

Trzymajcie kciuki aby wystarczyło mi zapału
Pozdrawiam serdecznie
Karolina z Pracowni pod Aniołem
PS. Nie publikuję wzoru ponieważ nie wiem czy był darmowy czy nie, posłuży mi tylko jako inspiracja.

*"Gdzie jest Nemo?"